Aleksander MROCZKOWSKI

 (1850 Kraków - 1927 Stubno k. Przemyśla)

Aleksander Mroczkowski studia artystyczne rozpoczął pod kierunkiem W. Łuszczkiewicza w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w 1865 roku. Kontynuował naukę w monachijskiej akademii sztuk pięknych u A. Wagnera i O. Seitza. Powróciwszy w 1877 roku do Krakowa, studiował do 1881 w Szkole Sztuk Pięknych w pracowni J. Matejki. Podczas studiów w Krakowie odbywał wędrówki po wsiach, miasteczkach i dworach. Lata 1882-1888 spędził ponownie w Monachium. Do Krakowa powrócił w 1890 roku, a od roku 1920 - w Stubnie. Malował sceny rodzajowe i pejzaże, a w domach ziemiańskich przede wszystkim portrety właścicieli i ich rodzin. Zajmował się też malarstwem sakralnym i ściennym. Jako pejzażysta często skupiał się na krajobrazie tatrzańskim. Przywiązywał wielką wagę do sumiennego oddawania każdego szczegółu, jak napisał o tym T. Dobrowolski: jego pejzaże tatrzańskie „posiadają charakter niemal fotograficzno-dokumentalny (...) rejestrują każdy niemal żleb czy osypisko piargów, każdy kamień i drzewo". Artysta brał udział w bardzo licznych wystawach w Krakowie, w Warszawie, we Lwowie. Zadebiutował w 1875 roku w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Jego dzieła znajdują się dzisiaj w wielu polskich muzeach, a jedno z jego płócien stało się prezentem ofiarowanym papieżowi Janowi Pawłowi II przez władze państwowe podczas pielgrzymki do Polski w roku 1983.

W Domu aukcyjnym Altius wystawiano dotychczas 1 pracę tego autora