Alfred LENICA

Alfred Lenica był wszechstronnie uzdolniony, stąd też nauka malarstwa była uzupełnieniem jego studiów w innych dziedzinach. Uczył się prywatnie u A. Hannytkieiwcza i J. Kubowicza w Poznaniu w latach 1925 – 1928. W czasie wojny przebywał w Krakowie, tutaj poznał bliżej artystów skupionych w „Grupie Krakowskiej”. Przystąpił do niej dopiero w 1965 roku. Po powrocie do Poznania założył grupę „4F + R”. Pod koniec lat pięćdziesiątych przeniósł się do Warszawy. Jego początkowe poczynania malarskie wiązały się z upodobaniem do surrealizmu. W 1949 roku po raz pierwszy powstał w jego pracowni obraz taszystowski. Do końca lat pięćdziesiątych kształtował się bardzo indywidualny styl malarza, który z czasem stał się wyróżniającym czynnikiem jego twórczości. Cała przestrzeń obrazów wypełniona była przez malarza rozedrganymi formami odtworzonymi kontrastującymi kolorami. Malarz wystawiał swoje prace począwszy od roku 1925.