Syn marnotrawny opuszcza dom rodzinny

Jacques Callot, słynny rysownik i grafik, uczył się początkowo rysunku i rytowania u D. Crocq i C. Henriet. W latach 1608 – 1621 przebywał w Rzymie, we Florencji, od 1614 roku na dworze Medyceuszów. Nadal studiował technikę miedziorytu, akwaforty, a także architekturę wojskową. Od 1621 roku pracował w Nancy. Twórczość jego obejmuje około 1400 rycin. Były to przede wszystkim przedstawienia rodzajowe, historyczne, religijne, poza tym portrety i widoki. Sławę przyniosły mu serie rycin, w których prezentował w pełni swoją wnikliwość jako obserwator natury i człowieka, mistrzostwo w rysunku, swobodę w posługiwaniu się technikami graficznymi, zwłaszcza akwafortą. Callot po raz pierwszy zastosował twardy werniks.
Jego indywidualny styl jest wyraźnie widoczny zwłaszcza w pełnych humoru przedstawieniach postaci z commedia dell`arte, a także z życia – żebraków, wędrowców i awanturników.
Akwaforty Callota były po jego śmierci wydawane przez Israela Henrieta, później przez jego spadkobiercę Israela Silvestre`a, a następnie przez J. Fagnaniego i innych osiemnastowiecznych wydawców paryskich. Komplet płyt po J. Callot przekazywany był sobie kolejno przez wymienionych artystów, aż do momentu, kiedy pojawił się w rękach wydawców Benoit II Audran (1708 – 1772) i J. F. Daumont (cz. ok. 1740 – 1775), którzy również korzystali z płyt nadal je wydając.