Widok na park

Wacław Dyzmański studiował w Klasie Rysunkowej w Warszawie, następnie w Monachium i Paryżu. Odbywał liczne podróże artystyczne do Włoch, Francji i Hiszpanii. Swoje prace wystawiał od 1902 roku początkowo były to litografie, akwaforty i obrazy przedstawiające motywy z Włoch i Francji. Wystawiał również w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie głównie portrety, martwe natury i kwiaty, w Salonie Garlińskiego, w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, w Salonie Krywulta, w Salonie Niezależnych w Paryżu. W 1917 roku miał pierwszą wystawę indywidualną w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, eksponował na niej pejzaże malowane w Paryżu. Ulubionym rodzajem malarstwa w którym się specjalizował były idealizowane portrety kobiece najczęściej pastelowe. W 1922 roku w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych miał drugą wystawę indywidualną na której eksponował prace wykonane na Śląsku. Dyzmański został rozstrzelany przez Niemców po upadku powstania warszawskiego jego pracownia wraz z całą spuścizną uległa zniszczeniu. Jego prace znajdują się między innymi w Muzeum Teatralnym w Warszawie i w Lwowskiej Galerii Obrazów.