Henryk ZABIEŁŁO

Henryk Kazimierz hrabia Zabiełło był malarzem amatorem. Był synem ostatniego hetmana wielkiego litewskiego, targowiczanina. Od 1809 roku pozostawał w służbie wojskowej aż do roku 1813, kiedy, po zakończeniu kampanii napoleońskiej, jako podpułkownik podał się do dymisji. W 1815 roku został mianowany szambelanem, a w 1819 roku koniuszym dworu polskiego. W latach dwudziestych osiadł na stałe w Warszawie poświęcając się swojej życiowej pasji – malarstwu. Wystawiał swoje prace na wystawach w latach 1819, 1821, 1823, 1825. Oprócz malarstwa uprawiał również grafikę. W jego twórczości dominowała tematyka wojskowa; często tworzył sceny z udziałem koni. Malował także obrazy religijne i weduty. Jego twórczość znana jest głównie z książki E. Rastawieckiego* oraz z ówczesnej prasy. Jego postać typowano na pierwowzór postaci Pana Hrabiego z Pana Tadeusza A. Mickiewicza.** Z zachowanych dzieł artysty w zbiorach państwowych znajdują się między innymi dwa rysunki, Zamek w Ojcowie, z kolekcji Kraszewskiego oraz Biwak Grenadierów (oba w Muzeum Narodowym w Warszawie). Nie są dzisiaj znane prace olejne Zabiełły, choć wiadomo, że takie tworzył.

* E. Rastawiecki, Słownik malarzów polskichtudzież obcych w Polsce osiadłych lub czasowo w niej przebywających, t.III, Warszawa 1857, ss.71-74.

**informacja z artykułu T. Chrzanowskigo, Z Warszawy i znad Niewiaży, w: DeGustibus. Studia ofiarowane przez przyjaciół Tadeuszowi StefanowiJaroszewskiemu z okazji 65 rocznicy urodzin, Warszawa 1996, s.74 inastępne.

.

.