Włodzimierz BŁOCKI

Włodzimierz Błocki w 1904 roku rozpoczął studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u F. Cynka i K. Laszczki, a w latach 1905-1910 u L.Wyczółkowskiego. W 1911 roku zamieszkał we Lwowie i tam też miał swoją pierwszą wystawę zbiorową (Wystawa Trzech). W tym samym roku wraz z Teodorem Grottem odwiedził Florencję, Rzym, Neapol i Sycylię. Wykonał wówczas tekę akwafort z Florencji. W 1914 roku był w Paryżu. Największą popularność zyskał we Lwowie i uchodził za jednego z czołowych artystów swego pokolenia. Na początku swej twórczości malował głównie techniką olejną portrety i sceny rodzajowe. Po powrocie z Paryża wyraźnie widać w jego pracach wpływ impresjonizmu francuskiego. Często malował wówczas akwarelą różne kompozycje plenerowe. Oddzielnym nurtem zarówno w grafice jak i w malarstwie jest tematyka erotyczna. W ostatnim roku życia, chory na gruźlicę, przebywał w Zakopanem. W 1921 roku odbyły się wystawy pośmiertne w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych i w Muzeum Przemysłu we Lwowie.