Franciszek ŻMURKO

Franciszek Żmurko naukę rysunku i malarstwa rozpoczął u Franciszka Tepy we Lwowie, a kontynuował w latach 1874-1881 u Jana Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych oraz w Wiedniu, Rzymie i w monachijskiej Akademii u A. Wagnera w latach 1878-1880. Po studiach, do roku 1882 mieszkał w Krakowie, a następnie przeprowadził się do Warszawy. Odbywał wiele podróży - był we Francji, Niemczech, Holandii, Petersburgu. Swoje prace, cieszące się uznaniem krytyki i publiczności, prezentował na licznych wystawach. W kraju wystawiał w Warszawie, Krakowie, Lwowie, Wilnie, Żytomierzu. Z wystaw zagranicznych najważniejsze miały miejsce m. in. we Francji, Niemczech, Holandii, Anglii, a także w Chicago i San Francisco. Malował akademickie kompozycje o tematyce antycznej, alegoryczno-symbolicznej, a niekiedy historycznej i religijnej, takie jak: Śmierć Messaliny, Przeszłość grzesznika, Z rozkazu padyszacha, Pieśń wieczorna, Gwiazda Betlejemska. Był także portrecistą i autorem bardzo popularnych „główek" i zmysłowych półaktów kobiecych.