Ludomir Ludwik BENEDYKTOWICZ

Ludomir Ludwik Benedyktowicz był malarzem i poetą. Brał udział w powstaniu styczniowym jako student Instytutu Leśnego w Broku. Ranny w potyczce z Kozakami utracił obie dłonie. Dzięki specjalnemu przyrządowi własnej konstrukcji mógł posługiwać się pędzlem. Naukę malarstwa rozpoczął w Klasie Rysunkowej w Warszawie. Jako stypendysta Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych rozpoczął studia w akademii monachijskiej. Po czterech latach nauki uzupełniał wiedzę kalsie kompozycyjnej Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. W 1874 roku spędził osiem miesięcy w Cytadeli Warszawskiej aresztowany pod zarzutem agitacji. Po powrocie do Krakowa założył własną pracownię. Uprawiał malarstwo olejne i akwarelowe. Głównym tematem jego twórczości był pejzaż. Często malował drzewa i widoki leśne. Podejmował się również portretów i scen rodzajowych. Wystawiał przeważnie w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych (1870 - 1910) oraz w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. Od 1918 roku przestał malować.