Tadeusz GRONOWSKI

Tadeusz Gronowski studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej w latach 1918 - 1925. Głównie działał w dziedzinie grafiki książkowej, architektury wnętrz, plakatu, scenografii, uprawiał także malarstwo. Jego twórczość uznano za jeden z bardziej samodzielnych przejawów talentu w dziedzinie sztuki użytkowej. Był autorem głośnych plakatów reklamowych, między innymi w 1926 roku "Radion sam pierze", w 1929 roku otrzymał I nagrodę w konkursie na znak LOT, I nagrodę Wystawy Grafiki Użytkowej w 1931 roku, I nagrodę w konkursie na Państwową Odznakę Sportową, pierwsze nagrody za plakaty "Elida", "Ampol", za plakat wystawy "L`exposition International Art. Et Technique" w Paryżu. Był autorem wielu projektów scenograficznych, między innymi do "Uczty Herodiady" (K.Beylin, 1919), "Wieży Babel" (A.Słonimski, 1924). Swoje prace często wystawiał w salonach, między innymi w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1925 - 1939.
W dużej mierze na jego twórczości zaważył udział w dwóch pierwszych wystawach stowarzyszenia artystycznego "Rytm", które powstało w roku 1922, a którego członkowie stawili sobie za cel odchodzenie od impresjonistycznej wizji malarskiej na rzecz zdyscyplinowania formy, stosowania jasnych relacji kompozycyjnych, budowania przestrzeni malarskiej z pomocą wyrazistego konturu i mocnego akcentowania brył. W całej twórczości Gronowskiego dominowała tendencja do traktowania kompozycji jako płaskiego ornamentu wypełniającego całą płaszczyznę obrazu.