Juliusz STUDNICKI

Juliusz Studnicki studiował malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuki Pięknych u J. Mehoffera, W. Weissa, K. Frycza w latach 1924-1929. Następnie przeniósł się do warszawskiej akademii. W 1937 roku studiował w przez pół roku w Paryżu. Od 1931 roku był współzałożycielem i członkiem grupy ”Pryzmat”. Wystawiał swoje prace od 1930 roku, w Instytucie Propagandy Sztuki, tutaj został w 1934 roku nagrodzony na salonie wiosennym. W latach 1932-1937 wystawiał swoje prace z grupą „Pryzmat”. W 1937 roku wziął udział w wystawie w galerii Bernheim w Paryżu. Miał również indywidualne wystawy w 1936 roku w Instytucie Propagandy Sztuki i w Krakowie w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Po II wojnie światowej osiedlił się na wybrzeżu. Współorganizował Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Sopocie, tutaj nauczał, wykładał również w latach 1945-1963 w Gdańsku, tutaj prowadził katedrę malarstwa sztalugowego i rysunku. Był współautorem polichromii na kamienicach w Warszawie i w Gdańsku. Od 1963 roku pracował jako profesor w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Wysoko ceniono go jako kolorystę, widząc, że jego „ (...) nowe koncepcje kolorystyczne, nie mają wiele wspólnego z polskim postimpresjonizmem”.*) Prace malarza przechowywane są dzisiaj w zbiorach Muzeów Narodowych w Warszawie, Krakowie, w Gdańsku, w Poznaniu i w Szczecinie. Wśród zagranicznych zbiorów, które mają jego prace, można wymienić Muzeum Sztuki Współczesnej w Nowym Jorku.

*) ze wstępu M. Rzepińskiej do katalogu: Juliusz Studnicki. Malarstwo. Listopad 1977, Centralne Biuro Wystaw Artystycznych, Zachęta w Warszawie, 1977.