Stanisław JAROCKI

Stanisław Jarocki początkowo uczył się malarstwa w warszawskiej Klasie Rysunkowej u W. Gersona, następnie studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u J. Matejki, J. Unierzyskiego i L. Löfflera. Stypendium uzyskane w konkursie na studium z natury pozwoliło mu na wyjazd do Paryża, Monachium i do Rzymu. Od 1898 roku stale mieszkał w Wilnie. Zajmował się również konserwacją dzieł sztuki. w 1900 roku odnowił freski w katedrze w kaplicy Świętego Kazimierza. W roku 1919 wziął udział w obronie Wilna. Malował olejno i pastelami, przede wszystkim pejzaże. Malował najczęściej pejzaże z okolic Wilna, ze Żmudzi oraz z Włoch. Jego nastrojowe krajobrazy, utrzymywane w konwencji realistycznej, w których wiele uwagi poświęcał efektom świetlnym, ujawniają związki z impresjonizmem. Jego prace wyróżniała poza tym dekoracyjność zastosowania motywów. Wielokrotnie wystawiał swoje prace w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych i w Salonie Krywulta w Warszawie, w Wilnie oraz we Lwowie i Zakopanem. Za granicą uczestniczył w wystawie w Rzymie w 1897 roku i w Wenecji w 1932 roku.