Tańce, 1910

Aleksander Nowakiwski początkowo, od roku 1888, uczył się malarstwa w Odessie. Od 1892 roku, z przerwami, był uczniem krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, między innymi u Fałata i Wyczółkowskiego. W trakcie nauki otrzymał trzykrotnie srebrny medal. W latach 1900 – 1913 mieszkał w Mogile. Po 1913 roku związał się na stałe ze Lwowem. W 1923 otworzył własną szkołę malarską. Malował przede wszystkim pejzaże i sceny rodzajowe. Był pod wyraźnym wpływem szkoły krakowskiej, zwłaszcza do 1913 roku. Jego obrazy wyróżniał soczysty koryt, modelunek niekiedy podkreślał wyraźnym konturem. Wielokrotnie wystawiał w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie i w Krakowie, w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, brał udział w pokazach ugrupowań malarzy ukraińskich. Po śmierci malarza jego dorobek był prezentowany w Moskwie, Kijowie, Charkowie oraz we Lwowie w 1986 roku. W 1973 roku we Lwowie otwarto muzeum poświęcone twórczości Nowakiwskiego.