a. Collegium Maius, przed 1939. b. Kościół Świętego Idziego, przed 1939

Stanisław Raczyński studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Uczelnię ukończył w 1926 roku. Był rysownikiem, malarzem i grafikiem. W latach 1927-1928 pracował jako scenograf w Teatrze Popularnym w Krakowie, a przez następne dwa lata w tym samym charakterze w Teatrze Wielkim w Poznaniu. W 1930 roku wyjechał na stypendium Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego do Paryża. Zajmował się grafiką, plastyką reklamową, ilustratorstwem ( ilustracja do Procesu Kafki, do Pantagruela i Gargantui), chętnie malował temperą. Jego artystyczna specjalnością stal się drzeworyt, między innymi o tematyce sportowej i architektonicznej.  Wydał dwie teki drzeworytów przedstawiających zabytki polskiej architektury. Jego ryciny znajdują się między innymi w Muzeum Okręgowym w Bydgoszczy. Brał udział w różnych wystawach, ale kładł nacisk na eksponowanie swoich osiągnięć graficznych. W 1933 roku brał udział w wystawie Pierwsza Międzynarodowa Wystawa Drzeworytu w Warszawie. Wystawiał w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, w 1929,  w 1960 ( tutaj także pokazał swoje prace w temperze).