Autoportret, 1873

Hans Thoma od 1859 roku był uczniem Kunstschule w Karlsruhe u Ludwika Des Coudres i Joanna Wilhelma Schirmera, a w 1866 roku wstąpił do Akademii w Düsseldorfie. Jego wczesne obrazy z lat sześćdziesiątych XIX wieku wykazują podobieństwo do współczesnych realistycznych dzieł francuskich. W 1868 roku malarz wyjechał do Paryża, gdzie zetknął się z Gustawem Courbetem, którego malarstwo wywarło duży wpływ na jego twórczość. Na płótnach Thomy z tego okresu odnaleźć można również inspirację stylem mistrzów renesansowych włoskich i niemieckich. Po powrocie do Niemiec Toma mieszkał między innymi w Monachium i Frankfurcie. Wystawiał we Frankfurcie, Karlsruhe i Berlinie. Jego płótna cieszyły się także ogromną popularnością za granicą np. angielski kolekcjoner Ch. Minoprio zakupił aż 60 prac Thomy.
W 1898 roku otrzymał honorową profesurę akademii w Berlinie, a w 1899 roku objął dyrekcję Kunsthalle w Karlsruhe. Thoma swą sławę zawdzięcza przede wszystkim pejzażom powstającym od najwcześniejszych lat do końca swego życia. Malarz przedstawiał w nich rozmaite regiony Niemiec. Równolegle obok pejzaży dużo miejsca zajmowała także tematyka rodzajowa. Artysta przedstawiał najczęściej życie mieszkańców: na przykład kobiety karmiące kury lub zajęte szyciem. Obok elementów realistycznych w jego obrazach często pojawiał się sztafaż mitologiczny lub religijny. Malarz stworzył obszerny cykl obrazów z życia Chrystusa, a książę Fryderyk I zainicjował wybudowanie specjalnego budynku na ich powieszenie. Uroczyste otwarcie Muzeum Hansa Thoma przez Fryderyka II, syna zmarłego w międzyczasie fundatora nastąpiło w 1909 roku.