Kazimierz Dolny nad Wisłą, 1937

Antoni Łyżwański studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1924 – 1930. Od 1930 roku podjął studia na Wydziale Architektury, dyplom uzyskał w 1939 roku. W latach studiów odbył podróże zagraniczne do Francji, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii. Malował pejzaże, sceny rodzajowe, martwe natury. Zajmował się również grafiką użytkową, projektował plakaty. Jako architekt zajmował się przygotowaniem opraw plastycznych do wystaw artystycznych.
W latach 1930 – 1932 był związany z grupą „Szkoła Warszawska”. Wystawiał swoje prace w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1930 – 1939, brał udział w wystawie w 1939 roku w Londynie. Po wojnie włączył się do działalności publicznej. W latach 1947 – 1948 był wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Łodzi, od roku 1950 swojej macierzystej akademii, a w 1969 roku został powołany na dziekana wydziału grafiki warszawskiej uczelni. W latach 1962 – 1968 wystawiał z grupą „Malarzy Realistów” w Zachęcie.