Pejzaż z chatą i brzozami, po 1893

Władysław Aleksander Malecki uczył się malarstwa w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u Ch. Breslauera w latach 1852 – 1856. W latach 1866 – 1869 przebywał w Monachium na stypendium rządowym. Nawiązał kontakty z malarzami skupionym wokół J. Brandta. Przez dwa lata pobierał nauki u E. Schleicha st. Swoje prace malarskie, gwasze, akwarele, oleje, wystawiał w latach 1861 – 1896 w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych oraz w krakowskim i we lwowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Po powrocie do kraju osiadł pod Kielcami, założył pracownię. W latach 1870 – 1880 ponownie mieszkał w Monachium, wraz z J. Brandtem. Dużo podróżował. Wziął udział między innymi w wystawach w Monachium w Kunstverein oraz w Berlinie, a także w Wiedniu w 1873 roku i w Londynie w 1874 i 1877 roku. Po powrocie do kraju przebywał w Warszawie. Odbył podróż na Wołyń. Po trzecim pobycie w Monachium osiedlił się w Kole. Tworzył dużo, wziął udział w wielu wystawach. W 1898 roku zamieszkał w Szydłowcu. Na jego spuściznę malarską składają się głównie pejzaże, studia pejzażowe, widoki wnętrz, rzadko – martwe natury. Pejzaże niejednokrotnie wzbogacone sztafażem, niosą pogłębione w swoim realizmie znamiona indywidualnego talentu malarza. Stylowo malarz oscylował pomiędzy gładkimi laserunkowo malowanymi pejzażami, jakich nauczył się w środowisku monachijskim, a ekspresyjnymi kompozycjami malowanymi energicznymi szerokimi pociągnięciami pędzla bliższymi duchowo szkole J. Stanisławskiego. Obecnie ceni się twórczość malarską Maleckiego o wiele wyżej niż za jego życia. W roku 1999 odbyła się w Muzeum Narodowym w Kielcach wystawa jego dzieł Władysław Aleksander Malecki 1836 –1900 .