Maki, 1934

Kazimierz Pochwalski w latach 1871 – 1876 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. W 1875 roku został nagrodzony za rysunek aktu. Jako stypendysta wyjechał do akademii monachijskiej, tu studia zakończył ze srebrnym medalem. Potem uzupełniał swoje wykształcenie u Matejki w Krakowie, następnie w Wiedniu, w Rzymie, w Paryżu. Do Krakowa powrócił dopiero w 1885 roku. Wciąż jednak dużo podróżował, był między innymi w Egipcie, w Grecji i Turcji. Duże sukcesy przyniosło mu zwłaszcza malarstwo portretowe. Zdobył nawet zloty medal w Wiedniu za osiągnięcia w tej dziedzinie. W 1893 roku zaczął nauczać w tamtejszej akademii. Dużo wystawiał, w Krakowie, we Lwowie, w Warszawie, również za granicą, we Włoszech, we Francji, w Niemczech. Nadal zajmował się najchętniej portretowaniem, otrzymał zamówienia nawet z dworu cesarskiego. Wykonał dwa portery cesarza Franciszka Józefa oraz członków jego rodziny. Po zakończeni I wojny światowej przeniósł się do Krakowa. Wciąż podejmował się portretowania ważnych osobistości życia politycznego. Do końca swej twórczości starał się pozostać wierny zasadzie dobrego, sumiennego warsztatu malarza – realisty. Dbał o każdy szczegół w swoich przedstawieniach. Ten techniczny perfekcjonizm w połączeniu z gruntownym wykształceniem przynosił mu wielkie uznanie u publiczności i dobre oceny ze strony krytyków.