Głowa młodej kobiety, 1916-1922

Eugeniusz Zak po raz pierwszy przybył do Francji w wieku 16 lat. Malarstwo studiował w École des Beaux-Arts, w Académie Colarossi oraz w Akademii monachijskiej. W latach 1916 – 1921 mieszkał w Warszawie oraz w Częstochowie. Wszedł wówczas do grupy „Formiści”. Był współzałożycielem Stowarzyszenia „Rytm”. W 1923 roku wrócił do Paryża. Jeszcze w okresie pobytu w Polsce ukształtował się jego indywidualny styl. Zasłynął jako twórca nastrojowych kompozycji, w których ukazywał pełne melancholii i lekkości postacie. Od początku swojej twórczości interesował się portretem. Najczęściej przedstawiał kobiety o skupionych twarzach, ich subtelne rysy poddawał idealizacji nawiązującej do tradycji rysunku renesansowego. To tworzyło dodatkowo nastrojowość, która nadawała ukazywanym postaciom wdzięk nierealnych istot. Był jednym z najbardziej uznanych przedstawicieli Szkoły Paryskiej. Od 1904 roku wystawiał na Salonach paryskich, również brał udział w warszawskich wystawach. Prezentowany portret powstał w okresie, kiedy malarz mieszkając w Częstochowie, wędrował niejednokrotnie po małych miasteczkach w poszukiwaniu interesujących modeli.