Pejzaż górski, około 1903

Jan Stanisławski rozpoczął naukę malarstwa u W. Gersona. W latach 1883-1885 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Następnie trzy lata kształcił się w Paryżu u Ch.-É.-A. Carolus-Durana. W latach 1888 – 1895 podróżował po Europie. Podejmował współpracę przy malowaniu panoram. W 1897 roku został profesorem malarstwa krajobrazowego w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Był współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuk” i członkiem Towarzystwa „Polska Sztuka Stosowana”. Zasłynął jako znakomity pejzażysta. Malował najchętniej w plenerze. W pejzażach, najczęściej o niewielkich formatach, odtwarzał niepowtarzalny nastrój chwili, skupiając uwagę odbiorcy na syntetycznym ujęciu fragmentu natury. Prace tego wybitnego artysty, pozostającego wiernym własnej koncepcji krajobrazu i tworzącego wokół siebie szkołę polskiego malarstwa pejzażowego, znajdują się dzisiaj w wielu polskich muzeach.