Pejzaż z domami, około 1930

Leonard Pękalski rozpoczął studia artystyczne w 1913 roku w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u E. Trojanowskiego, z którym współpracował przy polichromii na Zamku w Lublinie. Brał udział w kampanii roku 1920. W latach 1921 – 1922 przebywał w Toruniu, gdzie współpracował z F.Sz. Kowarskim w zakładzie graficznym „Sztuka”, a w latach 1924 – 1928 był jego asystentem. W tym czasie zajmował się konserwacją i wykonywał polichromie na Wawelu. Współorganizował grupę „Jednoróg” powstałą w 1925 roku. W tym czasie odbył podróże do Włoch, Francji i do Anglii. W 1928 roku rozpoczął pracę w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, a po utworzeniu akademii został w niej profesorem malarstwa dekoracyjnego. Należał do grupy „Pryzmat” skupiającej uczniów Kowarskiego, wystawiał z nią w latach 1933 – 1938. Do 1939 roku wziął udział w kilkudziesięciu innych wystawach, między innymi w 1937 roku w Paryżu, i w 1939 w Nowym Jorku. Pękalski uprawiał malarstwo olejne, akwarelowe. Tworzył martwe natury, krajobrazy, kompozycje figuralne, sceny batalistyczne, portrety. Jego malarstwo ewoluowało od formizmu ku koloryzmowi. Ponadto wykonywał polichromie w Warszawie, na Starym Mieście i na Zamku, w Żelazowej Woli. W czasie okupacji zaangażował się w konspirację. Zginął podczas masowej egzekucji. Jego prace dzisiaj znajdują się między innymi w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.