a. portret dziewczynki na koniku, 1859 b.portret dziewczynki z lalką, 1859

Marceli Maszkowski, syn malarza Jana, brat malarza Karola i muzyka Rafała, stryj Karola Zyndrama, uczył się malarstwa u swojego ojca. Od 1855 roku uczył się w akademii wiedeńskiej. Tutaj też rozpoczął naukę rzeźby. Po krótkiej przerwie kontynuował studia w Monachium Đ malarstwa u W. Kaulbacha, K. Von Piloty`ego i M. Von Schwinda, rzeźby Đ u M. Wiedemanna. Uczestniczył w życiu artystycznym, utrzymywał ożywione kontakty z A. Grottgerem, J. Matejką, A. Gryglewskim. Od 1859 roku przebywał w Lipsku i w Dreźnie. Zajmował się wówczas przygotowywaniem szkiców rysunkowych do przyszłych obrazów oraz ilustratorstwem. W 1860 roku wrócił do kraju, w rok później wyjechał do Włoch, niedługo po powrocie zmarł. Jego twórczość zamyka się w czasie zaledwie 12 lat. Jego opiekunowie, protektorzy i nauczyciele przepowiadali mu wielkie osiągnięcia artystyczne. Sam artysta preferował rysunek jako technikę w której najlepiej jaśniał jego talent. Najwyżej dzisiaj oceniane są jego ołówkowe wizerunki, niewielkie w formacie, które podziwia się za subtelność kreski i za doskonałość oraz wnikliwość w obserwacji modela. Niewiele dzieł zachowało się ze spuścizny Maszkowskiego. Są to głównie prace rysunkowe ołówkiem, akwarele i jedynie kilka prac olejnych - dzisiaj w Muzeum Narodowym w Krakowie i w Lwowskiej Galerii Obrazów.