Katedra Notre-Dame w Paryżu

Stanisław Grabowski pierwsze lekcje rysunków pobierał w Libawie u miejscowego nauczyciela Szklerysa malując pejzaże z okolic rodzinnego miasta i kopiując obrazy Pankiewicza. W roku 1914 wyjechał do Rybińska nad Wołgą. Tam uczył się w prywatnej pracowni Szczygłowa. W 1919 roku przebywał w Piotrogrodzie, gdzie po raz pierwszy zetknął się z malarstwem europejskim w Ermitażu. Następnie kształcił się w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem K. Tichego, W. Skoczylasa, W. Jastrzębowskiego. W 1926 roku wyjechał do Paryża, gdzie kontynuował naukę w pracowniach F. Legera i A. Ozenfanta. Grabowski wyjechał na trzy lata do Hiszpanii. Następnie osiadł na stałe we Francji. W czasie wojny mieszkał na południu Francji, najdłużej w Nicei i w okolicach Grasse. Po wojnie wrócił do Paryża. Swoje prace wystawiał na Salonach i w galeriach prywatnych. Miał wystawy w Londynie i Nowym Jorku, przysyłał również regularnie swe prace na wystawy do Warszawy, Poznania i Kielc. Prace i ich kolorystyka uzależnione były w dużym stopniu od nastroju, stanu ducha artysty, który przystępował do pracy zawsze pobudzony emocjonalnie, nigdy obojętnie. Prace artysty znajdują się w Muzeum Narodowym w Warszawie oraz w Muzeum Sztuki w Łodzi.