Elżbieta JERICHAU - BAUMANN

Elżbieta Anna Maria Baumann-Jerichau była córką kupca warszawskiego Pierwsze nauki rysunku pobierała u malarza miniaturzysty warszawskiego Michała Grőlla. Wyjechała do Dűsseldorfu i tam dzięki pomocy Karla Lessinga rozpoczęła studia w Akademii Sztuk Pięknych u rektora Wilhelma Schadowa i Carla Ferdinanda Sohna. Tutaj też podjęła próby aktorskie, między innymi odegrała rolę Marii w przedstawieniu „Jak wam się podoba” Szekspira przed parą królewską. Wielokrotnie odwiedzała Warszawę. Malowała pejzaże, typy społeczności polskiej, również studia Czerkiesów, których widziała w Polsce. Schadow wysoko oceniał jej sceny rodzajowe z polskiej wsi. Ciesząc się powodzeniem niemieckiej publiczności w 1845 roku postanowiła wyjechać do Rzymu. W 1946 roku wyszła za mąż za wybitnego rzeźbiarza duńskiego Adolfa Jensa Jerichau. W 1849 malarka przeniosła się wraz z rodziną do Kopenhagi. Tu jej mąż został dyrektorem Szkoły Sztuk Pięknych. Sama malarka cieszyła się coraz większą sławą. Portretowała członków dworu duńskiego i angielskiego. W 1861 roku została członkinią Królewskiej Duńskiej Akademii. Za swoją twórczość otrzymała medal Thorvaldsena. Dużo podróżowała i często wystawiała swoje prace. W swojej twórczości malarskiej pozostawała pod wpływem romantycznej szkoły dűsseldorfskiej, z nastrojowością i teatralizacją, a z drugiej strony pod wpływem malarstwa włoskiego, które wyróżniało się jaśniejszą paletą i szerszą przestrzenią. Cechy te łączyła z tym, czego mogła się nauczyć od swojego męża – ucznia Thorvaldsena. Dwóch jej synów zostało malarzami, a ją samą ceniono nie tylko za twórczość artystyczną, ale za osobowość i rolę, jaką odegrała w środowisku ówczesnych artystów skandynawskich. Jej obrazy znajdują się dzisiaj między innymi w muzeach niemieckich i skandynawskich. Jeden z jej obrazów znajduje się w zbiorach Zamku Królewskiego w Warszawie.