Aleksander Sergiusz BORAWSKI

Aleksander Sergiusz Borawski studiował Warszawie u Wojciecha Gersona w klasie rysunkowej. Nastepnie wyjechał do Paryża, gdzie uczył się po kierunkiem C. Godebskiego. Poznawał również sposoby konserwacji dzieł sztuki. Po powrocie do kraju zajmował się głównie konserwacją zabytków w Warszawie, Nieborowie, a od roku 1892 w Petersburgu. Od początku XX w. coraz więcej uwagi poświęcał malarstwu, tworząc głównie portrety oraz obrazy sakralne. W Petersburgu mieszkał do 1918, po czym w związku z wybuchem rewolucji październikowej przeniósł się do Warszawy. W lipcu 1919 prof Szyszko-Bochusz powierzył mu stanowisko kustosza kolekcji wawelskiej[2]. W następnych latach zajmował się głównie konserwacją zabytków w całej Polsce, a od 1934 do 1939 mieszkał w klasztorze jasnogórskim sporządzając portrety. W czasie wojny żył w przytułku. Pochowany na częstochowskim cmentarzu pw. św. Rocha. Jest autorem kilku artykułów poświęconych polskiej sztuce i polskim artystom czynnym w Rosji.