Józefa KRATOCHWILA – WIDYMSKA

Józefa Kratochwila–Widymska studiowała malarstwo w Wiedniu, gdzie przebywała do 1918 roku. Po Pierwszej Wojnie Światowej mieszkała we Lwowie i tam kontynuowała studia artystyczne na Wydziale Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Państwowej Szkole Technicznej, między innymi grafikę pod kierunkiem L. Tyrowicza. Brała czynny udział w życiu artystycznym miasta, organizując kursy dla artystów w lokalu Muzeum Przemysłowego. W 1934 roku weszła do zarządu nowo powstałego Związku Lwowskich Artystów Grafików, gdzie prowadziła archiwum Związku, zajmując się biblioteką i serwisem prasowym. Od 1931 roku była rzeczywistym członkiem warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Artystka uprawiała głównie techniki metalowe, rzadziej drzeworyt, linoryt, monotypię, litografię. Najchętniej podejmowała w grafice tematykę lwowską i huculską. Wykonywała między innymi cykle Zaułki Lwowa, Starolwowskie kramy” i Stary Lwów. Często też przedstawiała kwiaty, zarówno w grafice, zwłaszcza w technice monotypii, jak i w technice olejnej i w pastelu. Malowała również pejzaże, sceny rodzajowe, akty, portrety i obrazy religijne. Artystka wystawiała bardzo dużo swych prac niemal stale we Lwowie w latach 1919-1940, gdzie miała wystawę indywidualną, a także w Warszawie w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w latach 1924, 1926, 1931-39, w Poznaniu, w Krakowie w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w latach 1933-38, w Zakopanem oraz Kielcach. Pokazy zagraniczne malarki to przede wszystkim wystawy we Florencji, we Wiedniu, Kijowie i Charkowie.