ĆMIELÓW

Manufaktura została założona w 1790 r. przez zrzeszenie cechowe garncarzy ćmielowskich i opatowskich. Ćmielów to jedna z najstarszych fabryk wyrobów ceramicznych w Polsce. Fabryka ćmielowska, wzorem dziewiętnastowiecznych fabryk europejskich, prowadziła produkcję użytkową przeznaczoną dla szerokich warstw społecznych. Jej wyroby charakteryzowały się solidnością wykonania i niskimi cenami. Mniejszą zaś wagę przykładano do kunsztu zdobniczego. Produkcja zakładu była wielokierunkowa, wyrabiała fajans i kamionkę, porcelanę i majolikę, materiały budowlane, szamot, piece kaflowe oraz ceramikę techniczną. Przełomowym etapem w rozbudowie zakładu była działalność Gabriela Weissa. W 1838 r. rozpoczął on produkcję porcelany. W produktach ćmielowskich przeważał wówczas typ dekoracji klasycystycznej. Po roku 1840 wyroby fabryki Ćmielów zaczęto zdobić za pomocą przedruków (w tonie szarym, niebieskim, czerwonym lub zielonym) przedstawiających głównie idylliczne krajobrazy wiejskie, ale także sceny historyczne, mitologiczne i biblijne oraz portrety sławnych ludzi. W latach 70. XIX w. niektóre fajanse cienkościenne imitowały modną majolikę. W 1887 roku dziedzicznymi właścicielami zakładu zostają Druccy-Lubeccy i następuje nowy okres rozkwitu Ćmielowa. Znakiem wytwórczym jest napis Ćmielów bądź rysunek łabędzia na tle gałązek roślinnych. W 1920 roku fabryka przejął polski Bank Przemysłowy, zmieniając jej nazwę na Fabrykę Porcelany i Wyrobów Ceramicznych w Ćmielowie S.A. W okresie powojennym spółka została znacjonalizowana i prowadziła swoją działalność do lat 90. XX w. W 1997 roku fabryka została sprywatyzowana i przyjęła nazwę Zakłady Porcelany „Ćmielów” Sp. z o.o. Obecnie znakiem fabryki ćmielowskiej jest inicjał Ć w trójkącie.

W Domu aukcyjnym Altius wystawiano dotychczas 5 prac z tej wytwórni