Stanisław Ignacy WITKIEWICZ - WITKACY

 (1885 Warszawa - 1939 Jeziory)

Stanisław Ignacy Witkiewicz pseudonim artystyczny Witkacy, początkowo nauki malarstwa pobierał u swojego ojca Stanisława Witkiewicza. Następnie w latach 1905-1910 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem J. Mehoffera i J. Stanisławskiego. Po roku 1918 związał się z grupą Formistów, z którą wystawiał swoje prace głównie w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Był oficerem gwardii cesarskiej w I wojnie światowej. W 1914 roku wraz z Bronisławem Malinowskim odbył długą podróż naukową do Australii. Był współpracownikiem „Zwrotnicy” oraz twórcą teorii „Czystej formy”. Uważał, że twórczość artystyczna jest sposobem wyrażenia "Uczucia metafizycznego". Znany jest ze swoich dokonań na polu literatury i dramatu, która przyniosła mu światową sławę. Witkiewicz do połowy lat 20 tworzył malarskie fantazje, które dziś można określić jako pośrednie między modernizmem, ekspresjonizmem a surrealizmem. Twórczość portretowa Witkacego była przez długi czas odbierana jako ekstrawagancja artystyczna, uważano go za artystę niepoważnego, dziwaka i ekscentryka. W 1983 roku wielki sukces miała jego wystawa w Paryżu w Centre Georges Pompidou.

W Domu aukcyjnym Altius wystawiano dotychczas 1 pracę tego autora