Wojciech Aleksander DUREK

 (1888 Mała, obecnie gmina Ropczyce - 1951 Kielce)

Wojciech Aleksander Durek początkowo studiował w Wyższej Szkole Przemysłowej w Krakowie. Naukę kontynuował w szkole zawodowej w Laas w Tyrolu oraz w Accademii di Belle Arti w Mediolanie, którą ukończył w 1911 roku. W 1915 roku odbył praktykę rzeźbiarską w Grazu. W okresie międzywojennym mieszkał w Toruniu, gdzie działał w miejscowej Konfraterni Artystów. Prowadził przez pewien czas wspólną pracownię z zaprzyjaźnionym artystą Ignacym Zelkiem, z którym współpracował przy projektach rzeźbiarskich. Durek opuścił Toruń prawdopodobnie pod koniec lat 20. Po II wojnie światowej osiadł w Kielcach. Durek był twórcą głównie rzeźb pomnikowych o tematyce religijnej, chętnie tworzył w betonie. Do najważniejszych prac artysty należą: pomnik żołnierzy 8. Toruńskiego Pułku Saperów (1923 r.), grupy rzeźbiarskie w parku opackim w Oliwie (1937 r.), pomnik Pamięci pomordowanych w 1939 roku w Chełmży (1945 r.). Durek był także malarzem, głównie portrecistą. Artysta wykonał także wszystkie rzeźby dla kościoła seminaryjnego w Ołtarzewie. Swoje prace wystawiał między innymi w Krakowie, Warszawie, Toruniu, Bydgoszczy, Lublinie i Kielcach. Wystawa krakowska z 1920 roku, zorganizowana przez miejscowe Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych, była pierwszym krajowym pokazem jego prac malarskich i rzeźbiarskich. Obecnie prace artysty znajdują w zbiorach Muzeum Okręgowego w Toruniu, Muzeum im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy i Muzeum Teatralnym w Warszawie.

W Domu aukcyjnym Altius wystawiano dotychczas 1 pracę tego autora