Gustaw PILATTI

Gustaw Pilatti, syn malarza Ksawerego (1843 - 1902) i bratanek malarza Henryka (1832 - 1894), brat Stefana rzeźbiarza, pochodzący z dawna osiadłego w Polsce rodu węgierskiego, rozpoczął naukę rysunku i malarstwa od Szkoły Rysunkowej u W.Gersona, a następnie, od roku 1897, kontynuował studia w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, u F.Cynka i T.Axentowicza. Od 1901 roku naukę uzupełniał w Académie Julian, a w 1908 w Monachium u S.Hollosy`ego. Po powrocie do kraju zamieszkał w Warszawie. W 1920 roku był na froncie. W latach 1923 - 1926 był profesorem w Szkole Sztuk Pięknych im.W.Gersona. Malował głównie pejzaże, portrety, typy ludowe (za Dziewczynę z konewką otrzymał nagrodę w Zachęcie w roku 1921, za Górala z kosą medal w 1927), oraz sceny rodzajowe. Zaczął wystawiać w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie jeszcze jako student w 1901 roku, podobnie w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, od roku 1899. Miał tutaj kilkakrotnie prezentacje swoich kolekcji w 1908, 1912, 1914 roku (48 studiów z podróży), 1918, 1923, 1926, a w roku 1931 odbyła się w Zachęcie pośmiertna wystawa artysty. Był członkiem Stowarzyszenia Artystów Malarzy "Pro Arte" oraz członkiem rzeczywistym Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Krytyka podkreślała w jego twórczości wpływ impresjonizmu, który jednak łączył umiejętnie z dbałością o rysunek. Posługiwał się indywidualnym szerokim pociągnięciem pędzla. Oprócz malarstwa olejnego uprawiał również rysunek kredką.