Adam HANNYTKIEWICZ

Adam Hannytkieiwcz studiował w latach 1906 – 1910 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u J. Pankieiwcza, L. Wyczółkowskiego i S. Dębickiego. Dwukrotnie przebywał w Paryżu, w 1924 roku i w latach 1932 – 1933. Utrzymywał bliskie kontakty z Pankiewiczem. Ostatecznie osiadł w Poznaniu, tu założył Szkołę Sztuk Pięknych, funkcjonującą do 1934 roku. Sam nią kierował i wykładał. Okres okupacji spędził w Krakowie. Po wojnie został powołany na profesora Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Hannytkiewicz tworzył przede wszystkim pejzaże i martwe natury. Tworzył również portrety, sceny historyczne i religijne. Podejmował tematy biblijne. Zajmował się również krytyką artystyczną. Początkowo pozostawał pod silnym wpływem Pankiewicza. Bardzo często wystawiał swoje prace, w Krakowie, w Warszawie, we Lwowie, w Poznaniu i Bydgoszczy. Prezentował je również za granicą, w 1927 roku w Helsinkach i w Sztokholmie oraz w Pradze, w 1928 w Brukseli, w 1929 w Hadze, w Amsterdamie, w 1930 w Paryżu i w Kopenhadze.