Adam i Ewa, 1951

Teofil Ociepka ukończył tylko szkołę podstawową, po czym w wieku 15 lat, po śmierci ojca, podjął pracę by utrzymać rodzinę. Podejmował różne zajęcia, by po wielu doświadczeniach trafić do kopalni, gdzie jako górnik pracował aż do emerytury. Od dzieciństwa fascynował się wierzeniami śląskimi i baśniami, a także teoriami okultystycznymi, z którymi zatknął się za pośrednictwem F. Hohmanna, niemieckiego wyznawcy idei różo-krzyżowców, z którym przez wiele lat utrzymywał kontakt. Pod wpływem tych zainteresowań wstąpił do gminy okultystycznej działającej w Janowie. Zainteresowaniom Ociepka podporządkował także swoje malarstwo, rozwijające się w dwóch etapach.Początkowo, w latach 1927-1930, samodzielnie i z trudem uczył się warsztatu malarskiego, tworząc swe najlepsze dzieła. W 1947 roku na nowo podjął twórczość malarską po siedemnastoletniej przerwie. Osiągnął wówczas sprawność w posługiwaniu się pędzlem i indywidualny styl. Malarstwo swoje traktował jak boże posłannictwo, stąd starał się przedstawiać w nim tematykę absolutną, w tym walki Dobra ze Złem. Miał charakterystyczny, drobiazgowy sposób obrazowania i własny zasób motywów, na który składały się wizerunki bestii i fantastycznych roślin i zwierząt w scenerii rajskich ogrodów. W miarę upływu lat jego malarstwo stawało się nieco manieryczne. Dzieje malarza i okultystycznej grupy z Janowa zainspirowały reżysera Lecha Majewskiego do nakręcenia filmu pt. „Angelus“.