Jan CYBIS

Jan Cybis naukę malarstwa zaczął od Akademie fźr Kunst und Kunstgewerbe we Wrocławiu w roku 1919. Następnie kształcił się w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u J. Pankiewicza. W 1924 roku wyjechał do Paryża z grupą kolegów malarzy skupionych w „Komitecie Paryskim", zwanych od tego kapistami. Tu uczył się nadal współpracując z Pankiewiczem. W 1929 roku prezentował swoje prace na wystawie kapistów w Paryżu, w 1930 roku ponownie w Galerie Zak, później w Genewie w Galerie Moos. Do Polski malarz wrócił na stałe w 1931 roku. Przyjął bardzo czynną postawę w szerzeniu idei malarstwa, którego głównym założeniem stał się kolor. W tym roku odbyła się wystawa kapistów w Warszawie w Polskim Klubie Artystycznym. Cybis napisał wstęp do katalogu tej wystawy, który stał się na lata manifestem artystycznym nurtu kolorystycznego. Wojnę spędza w Krzemieńcu, a następnie w Warszawie. Po wojnie włączył się do życia artystycznego. Wybrano go w 1945 roku do zarządu Związku Polskich Artystów Plastyków. Zajmował się również krytyką sztuki. Uprawiał nadal malarstwo, odrzucając konsekwentnie jakąkolwiek anegdotę na rzecz formy. Malował pejzaże, portrety i martwe natury. Często wystawiał swoje prace. Miał również wystawy indywidualne, na przykład w 1948 roku w Łodzi. W tym samym roku zostaje profesorem zwyczajnym warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Często nagradzany i wyróżniany, miał między innymi swoją wystawę retrospektywną w Zachęcie w 1956 roku.